در قسمت اول به دو مولفه مهم یعنی، امنیت اقتصادی و امنیت سیاسی و نظامی در حکومت حضرت ولی عصر(عج) پرداختیم. در این شماره نیز با دیگر مصادیق امنیت در حکومت مهدوی آشنا خواهیم شد.

امنیت اجتماعی
در روایتی آمده است: «بدانید آن کس از ما که فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشنگر در آن گام می نهد و بر همان سیره و روش پیامبر و امامان معصوم رفتار می کند تا گره ها را بگشاید، بردگان و ملت های اسیر را آزاد نماید، جمعیت های گمراه و ستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آوری کند. او سال های طولانی در پنهانی از مردم به سر می برد؛ آن چنان که اثرشناسان اثر قدمش را نمی شناسند گرچه در یافتن اثرها و نشانه ها تلاش فراوان می کنند. سپس گروهی برای در هم کوبیدن فتنه ها آماده می گردند و چونان شمشیرها صیقل می خورند. دیده هایشان با قرآن روشنایی می گیرد و در گوش هایشان تفسیر قرآن طنین افکند و در صبح گاهان و شام گاهان جام های حکمت سر می کشند».(1)

بر اساس اعتقاد مسلمانان، دین اسلام امنیت بشر را تنها در یکی از حوزه های اخلاق یا اقتصاد  و مانند آن نمی بیند؛ بلکه مجموعه ای از مقولات امنیتی را در شکل گیری ساختار امنیتی موفق دخیل می داند. ضعف های حوزه نظری یا عمومی بشر اجازه موفقیت کامل در عرصه ایجاد امنیت را نداده و تلاش آدمی در ایجاد ساختار امنیتی همواره با موفقیت قرین نبوده است؛ اما حکومت جهانی امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف این امتیاز بزرگ را دارد که امنیت را در تمامی جنبه ها برقرار خواهد کرد.